Het was een zaterdag met veel regen, maar dat zou ons niet tegenhouden om te gaan koersen. Wel hadden we gekozen voor de wedstrijd in Lonzen van de Ecw ipv de wedstrijd in Geel vanwegen de 120km die we daar moesten rijden en met dit weer een echte uitputting zou zijn.
Er stond niet veel volk aan de start, een man of 15, maar met veel bekende namen. Hopra en Mosbeux hadden hun vorige wedstrijden gewonnen en met de 2 waalse kampioenen Schumacher en Blanchy kon je van tevoren een harde snelle race verwachten.
Al van de eerste ronde was er vuurwerk zoals verwacht, zowel Fabio als mezelf hadden het in de eerste ronde wat moeilijk, ook al omdat we geen opwarming hadden door de regen.
Het was vooral Defossa samen met de nederlander Rieff, de trainingsmaat van Tom Dumoulin die er vandoor wouden gaan met een selecte groepje, maar omdat er telkens renners meesprongen moesten we de gaten telkens toe rijden.
Onderweg regende het telkens buien maar op de fiets had je daar niet echt last van, wel begon de omloop door te wegen. Er zat een een klim in van 10% en deze bleef golvend doorlopen a 2-3% wat ervoor zorgde dat naar het einde de sterkste renners zouden overblijven.
Na 1uur wedstrijd gebeurde de beslissing , het was Mosbeux die samen met Schumacher en Rieff in de aanval gingen, ze hadden een gaatje van 10sec, ikzelf besliste om niet te twijfelen en begon tempo te maken in de achtervolging. Na een 10min achtervolgen kon ik met een jump Fabio naar de kopgroep loodsen, ook Hopra spong mee, maar zelf zat ik op 5sec, en alleen tegen 5 koplopers kreeg ik het gat niet toe. Dan maar solo 3 ronden verder voor mezelf want ook Delfosse die in mijn wiel zat kon tempo blijkbaar niet volgen. Even kreeg ik nog wat hoop omdat ik op de lange klim telkens korter kwam maar in de lange afdaling verloor ik terug tijd op een ronddraaiend groepje voor me. Na 25min solo passeerde ik de finish als 6e op 30 sec van de 5de plaats. Fabio had een super dag , omdat ik hem in een zetel naar voor gebracht had, kreeg hij extra moraal en energie. Op 3 ronden van het einde schudde hij zijn metgezellen van zich af op de klim en ging er alleen vandoor.
Eerst leek dit een zelfmoord actie, omdat er toch best wel wat wind stond en het nog meer dan 20 min rijden was.
Maar hij reed meer en meer voorsprong bij elkaar en kon ruim 1min voor de 2de groep na een lange solo, alleen binnenkomen.
Goed voor de 10e overwinning dit jaar.
www.carlofabio.be