De BK trui !

Op een jaar zijn er veel wedstrijden, en elke wedstrijd heeft zijn eigen waarde...

Maar het BK blijft altijd een van de mooiste en meest waardevolle, ook al omdat je dan een heel jaar met die tricolore trui kan rijden.

Zowel Fabio als mezelf waren dit jaar goed, en de voorbije maanden konden we al 9 keer winnen.

Vandaag moest en zouden we deze wedstrijd in Brussel ook op ons palmares schrijven.

Door het vroege startuur was ik thuis al om 6u15 vertrokken, zodat we tegen 8u klaar stonden om de laatste 7km van het parcours te verkennen. Iets wat je natuurlijk niet zomaar op een andere dag kan doen in hartje Brussel.

Tegen half 9 waren we klaar om naar de start te rijden onder politie-begeleiding, deze lag 7 km verderop op aan het Paleizenplein.

In de wedstrijd was het natuurlijk hard tegen hard. Dit omdat op een BK de Amateurs en de Masters 30+ samen starten en rijden, maar er toch een aparte winnaar is. Er waren veel aanvallen maar omdat er zoveel op het spel stond, zat het toch goed dicht.

Nooit had ik het gevoel dat een aanval het ging redden.

Zowel Fabio als ikzelf koersten de hele wedstrijd van voor en we probeerde de wedstrijd zo onder controle te houden . We hadden geen keuze, want als je wilt winnen kan en moet je attent blijven en veel gaten toe rijden.

Na een 50km wedstrijd vertrok er een grotere groep in de aanval, +- 10 man. En er zaten zeker sterke renners in, maar zowel Fabio als ikzelf hadden niet het gevoel dat deze het zou halen, totdat de voorsprong groeide naar een 20tal sec.

Het tempo stokte wat in het peloton, en hierdoor zat ik wat gevangen toen ik tempo wou maken. Toen ik eindelijk vooraan geraakte, besliste ik om kopwerk te doen op het stuk wind tegen om zo de overwinning niet gratis uit handen te geven.

Op 7km van het einde nam ik opnieuw samen met Remi en Remy het hele peloton op sleeptouw. Hierdoor was het gat zo goed als dicht en kon Fabio samen met de betere renners uit het peloton, de aansluiting maken.

Ikzelf probeerde zoveel mogelijk te herstellen van de inspanning om zo eventueel nog iets in de laatste kilometers voor Fabio te kunnen doen. De Laatste km verliep in dalende lijn, dus het was noodzakelijk om de beslissende aanval te plaatsen op het oplopend stuk vlak hiervoor. Toen ikzelf in de laatste 2km weer teveel en onnodig met mijn krachten was aan het omspringen, was het Fabio die als een raket het hele veld het nakijken gaf. Het was enkel de wereldkampioen Amateurs Michael, die het wiel kon houden. Maar deze was geen bedreiging voor de zege.

In de laatste km was er geen houden op Fabio en bewees hij zo weer dat hij deze trui dit jaar het meeste verdiende en nu ook kon verzilveren.

Ik voelde mezelf eigenlijk nog verrassend goed, maar omdat ik niet achter mijn eigen broer wou aangaan, wachten ik met mijn eigen aanval iets te lang. Dit omdat ik er zeker van wou zijn dat Fabio niet meer bij te halen was. Hierdoor was het niet meer mogelijk voor me om een gat te slaan en zo werd ik in de laatste 2 bochten bergaf nog gepasseerd door enkele renners, zodat ik uiteindelijk als 4de kon eindigen.