Mooi zonnetje, 30 graden en opnieuw een koers bij de grote mannen.
Deze keer was Fabio er wel terug bij en zo waren we samen weer een sterk Team.
Er waren best weinig vertrekkers, een man of 45. Maar dat wil natuurlijk niet zeggen dat het daarom makkelijk is, zeker als je ziet welke sterke kleppers er aan de start staan.
Al in de 2 de ronde was het Fabio die er vandoor ging, hij kreeg 3 metgezellen mee, maar er werd niet doorgereden. Zo liet hij zich terug inlopen, even later ging het weer hard, in de omloop zat een stuk omhoog op de Liebroekstraat waar prof renner Dylan Teuns woont, hier werd dan toch telkens alles op een lint getrokken en zo konden al vrij vlug een kopgroep van 16 renners wegrijden. Met hierbij Fabio en mezelf.
Makkelijk was dit niet ook al omdat ikzelf spierpijn had van de zaterdag, maar aangezien de groep groot genoeg was, was ik toch in staat om er ronde bij ronde terug in te komen.
Fabio voelde zich ook goed maar door de warmte kreeg hij al vroeg last van krampen, ook al was het niet mega snel dat er gereden werd, die wedstrijden in de warmte is toch altijd aanpassen.
Gelukkig konden we rekenen op supporters. En mijn schoonouders Jos en Gerda , die zorgde voor de top bevoorrading.
Het was een lange koers, 2u45 met 118km, en er gebeurde vrijwel niks.
Als je te vroeg gaat aanvallen krijg je de klop van de hamer en het was wachten tot de laatste 5 ronden vooraleer de wedstrijd openbrak.
Er waren meerdere aanvallen maar al snel zag je wie de betere renners waren, ik probeerde mee te schuiven en mee te doen en samen met Fabio konden we zo deze aanvallen controleren.
We hadden vandaag niet echt een kopman aangeduid en zo was het dat ikzelf bij het ingaan van de laatste ronde een gaatje kreeg van Fabio en er zo samen met 3 andere sterke renners ervandoor konden gaan.
Het tempo was verschroeiend maar ik voelde me nog echt goed en wist dat er een top uitslag inzat.
In de laatste kilometer zat ik als 2de toen er vlak voor de 2 scherpe bochten een aanval van Kees de New-zeelander plaatsvond. Ik kon niet dadelijk naar het wiel omwille van een paar bochten en toen moest ik zelf het gat dichtrijden. Mijn 2 andere metgezellen konden dit tempo niet volgen en zo was het man tegen man in de laatste rechte lijn.
Even leek ik dichter te komen, maar door een fout van mezelf schakelde ik verkeerd en was de 2de plaats het eindresultaat.
Fabio deed in de achtervolgende groep uitstekend aftoppingswerk en werd nog 12de.
Toch wel super tevreden ook omdat ikzelf ook heb laten zien dat ik in deze reeks mijn mannetje kan staan, net als mij broertje Fabio.
