beesel en de 70klimmetjes

Het was weer zondag wedstrijd-dag. Deze keer de beurt aan Beesel. Voorig jaar was ikzelf hier ziek maar Fabio had hier een mooie 4de plaats te pakken.

Dit jaar geen ziekte en de bacterie van vorige week zo goed als genezen door de antibiotica en zorgde dat ikzelf best wel een goede week achter de rug had.

Er zat terug kracht in de benen en dit voelde ik de zaterdag al.

Bij fabio was deze week een tussenweek met toch wel enkele uren werken aan de verbouwingen bij hem thuis.

De verkenning ;

Zowel ik als fabio waren nieuwschierig of het parkoer dit jaar het zelfde was en of er toch niet iets veranderd was, en ja hoor bij onze eerste inloopronde zagen we dadelijk dat de organizatie er iets moois van had gemaakt, enkele mooie hellingkes afgewisseld met wat snellere stukken gaven dit parkoer de nodige pittigheid maar het zag er echt tof uit.

De wedstrijd ;

Aan de start stonden we mooi op de eerste rij, langs de Topper van de JosFeronCup.

De start verliep uitstekend, zowel ikzelf als Fabio waren snel weg en samen met Edwin hadden we na 2 bochten al een 20 meter.

Toen ik Fabio even zijn schoen wat vaster zag zetten in de eerste aanloop meters riep ik met een beetje paniek, gaan gaan !

Van de snele voorsprong die we namen wou ik profiteren zeker omdat in het klassement best wel spannend was aant worden tussen Harry en mezelf, dus de gas moest erop blijven.

Na een halve ronde kwamen eerst de snelle Gijs en iets later Bas voorbij, dit tempo lag me echt te hoog, en samen met Fabio moesten we de eerste 3 laten rijden.

Opt einde van ronde 1 was het Bas Vdv. die tussen mij en Fabio kwam rijden, hij kwam me snel voorbij op een klimmetje. Het rechte stuk erna kon ik hem wel goed bijhouden. Eenmaal in de laatste singeltrack vond ik dat hij vrij traag ging maar dan denk je hij rijd wat veiliger op deze stukken tussen de bomen tot hij 10 sec later hard viel voor me. Ik kon hem goed ontwijken maar zag dadelijk dat het een zware slag voor hem was en even had ik toch wel een schok van zou het goed met hem gaan. Toen ik een paar 100m verder was en de eerste toeschouwers zag staan riep ik; er is iemand gevallen, ga kijken. Maar hierdoor was ik zelf onoplettend en mijn voorwiel schoof onderuit waardoor men fiets in lint bleef hangen. Even wat tijd verloren en maar Terug op de fiets en door.

Toen fabio omkeek en me niet direct zag besliste hij om te w8ten zodat we samen verder konden want voor hem heel de wedstrijd allen rijden leek niet echt slim. Ik kon snel de aansluiting maken en Fabio trok het tempo terug de hoogte in.

We voelde ons goed en de eerste 4 ronde gingen echt goed. Zo konden we gestaag onze voorsprong uitbouwen op de achter volgers Harry en de gebroeders Janssen.

In ronde 5 van de 9 met meer dan 30sec voorsprong was het Fabio die ervoor zorgde dat we niet sneller moesten rijden dan nodig en hij zorgde ervoor dat we deze voorsprong en het tempo konden behouden. De laatste 2 ronden was het nog wat grappen onder elkaar om de tijd wat sneller te laten omgaan, mijn beentjes waren toen al verdoofd en was het gewoon zaak om geen fouten meer te maken en de klimmetjes aan te vallen alsof je er pas 70 in de benen had.

Tevreden met de 4de en 5de plaats zaten we naast het podium maar met de 3 toppers vanvoor was dit het hoogst haalbare en kijken terug op een geslaagde dag.

Volgende week het vlakke nederweert, een nieuwe wedstrijd, nieuwe kansen.